Buena navegación con NihilScio!
![]() |
|||||||
NS NihilScio Home Educational search engine Auxilium |
|||||||
Conjugación/declinación
(Es. pueris - amati sunt ...) |
|||||||
| |||||||
| |||||||
|
Conjugación de: officio, officis, offeci, offectŭm, officĕre conjugación: 3 - intransitivo - attiva (Ita) = opporsi, attraversare, impedire, intr., (eng) = block the path, check, impede,   (esp) = resistirse, lang. Latino |
INDICATIVO | |
Presente | |
ego officio tu officis ille officit nos officīmus vos officītis illi officiunt | Yo me resisto Tu te resistes El/Ella/Eso se resiste Nosotros nos resistimos Vosotros os resistís Ellos/Ellas/Esos se resisten |
INDICATIVO | |
Pretérito imperfecto | |
ego officiēbam tu officiēbas ille officiēbat nos officiebāmus vos officiebātis illi officiēbant | Yo me resistía Tu te resistías El/Ella/Eso se resistía Nosotros nos resistíamos Vosotros os resistíais Ellos/Ellas/Esos se resistían |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
ego offeci tu offecisti ille offecit nos offecĭmus vos offecistis illi offecērunt, offecere... | Yo me resistí Tu te resististe El/Ella/Eso se resistió Nosotros nos resistimos Vosotros os resististeis Ellos/Ellas/Esos se resistieron |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
ego offeci tu offecisti ille offecit nos offecĭmus vos offecistis illi offecērunt, offecere... | Yo me he resistido Tu te has resistido El/Ella/Eso se ha resistido Nosotros nos hemos resistido Vosotros os habéis resistido Ellos/Ellas/Esos se han resistido |
INDICATIVO | |
Pretérito plusquamperfecto | |
ego offecĕram tu offecĕras ille offecĕrat nos offecerāmus vos offecerātis illi offecĕrant | Yo me había resistido Tu te habías resistido El/Ella/Eso se había resistido Nosotros nos habíamos resistido Vosotros os habíais resistido Ellos/Ellas/Esos se habían resistido |
INDICATIVO | |
Pretérito anterior | |
ego offeci tu offecisti ille offecit nos offecĭmus vos offecistis illi offecērunt, offecere... | Yo me hube resistido Tu te hubiste resistido El/Ella/Eso se hubo resistido Nosotros nos hubimos resistido Vosotros os hubisteis resistido Ellos/Ellas/Esos se hubieron resistido |
INDICATIVO | |
Plusquamperfecto | |
ego offecĕram tu offecĕras ille offecĕrat nos offecerāmus vos offecerātis illi offecĕrant | Yo me había resistido Tu te habías resistido El/Ella/Eso se había resistido Nosotros nos habíamos resistido Vosotros os habíais resistido Ellos/Ellas/Esos se habían resistido |
INDICATIVO | |
Futuro imperfecto | |
ego officiam tu officies ille officiet nos officiēmus vos officiētis illi officient | Yo me resistiré Tu te resistiras El/Ella/Eso se resistirá Nosotros nos resistiremos Vosotros os resistireis Ellos/Ellas/Esos se resistirán |
INDICATIVO | |
Futuro anterior | |
ego offecĕro tu offecĕris ille offecĕrit nos offecerĭmus vos offecerĭtis illi offecĕrint | Yo me habré resistido Tu te habrás resistido El/Ella/Eso se habrá resistido Nosotros nos habremos resistido Vosotros os habréis resistido Ellos/Ellas/Esos se habrán resistido |
SUBJUNTIVE | |
Presente | |
ego officiam tu officias ille officiat nos officiāmus vos officiātis illi officiant | Yo me resista Tu te resistas El/Ella/Eso se resista Nosotros nos resistamos Vosotros os resistáis Ellos/Ellas/Esos se resistan |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito imperfecto | |
ego officĕrem tu officĕres ille officĕret nos officerēmus vos officerētis illi officĕrent | Yo me resistiera Tu te resistieras El/Ella/Eso se resistiera Nosotros nos resistiéramos Vosotros os resistierais Ellos/Ellas/Esos se resistieran |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito perfecto | |
ego offecĕrim tu offecĕris ille offecĕrit nos offecerĭmus vos offecerĭtis illi offec;ĕrint | Yo me haya resistido Tu te hayas resistido El/Ella/Eso se haya resistido Nosotros nos hayamos resistido Vosotros os hayáis resistido Ellos/Ellas/Esos se hayan resistido |
SUBJUNTIVE | |
Plusquamperfecto | |
ego offecissem tu offecisses ille offecisset nos offecissēmus vos offecissētis illi offecissent | Yo me hubiera resistido Tu te hubieras resistido El/Ella/Eso se hubiera resistido Nosotros nos hubiéramos resistido Vosotros os hubierais resistido Ellos/Ellas/Esos se hubieran resistido |
POTENTIAL | |
Presente | |
ego officĕrem tu officĕres ille officĕret nos officerēmus vos officerētis illi officĕrent | Yo me resistiría Tu te resistirías El/Ella/Eso se resistiría Nosotros nos resistiríamos Vosotros os resistiríais Ellos/Ellas/Esos se resistirían |
POTENTIAL | |
Pasado | |
ego offecissem tu offecisses ille offecisset nos offecissēmus vos offecissētis illi offecissent | Yo me habría resistido Tu te habrías resistido El/Ella/Eso se habría resistido Nosotros nos habríamos resistido Vosotros os habríais resistido Ellos/Ellas/Esos se habrían resistido |
IMPERATIVO | |
Presente | |
office officite Futuro officito officito officitote officiunto | resiste resistid ve a resistir vaya a resistir id a resistir vayan a resistir |
INFINITIVO | |
Presente | |
officĕre | resistirse |
INFINITIVO | |
Pretérito perfecto | |
offecisse | haberse resistido |
INFINITIVO | |
Futuro | |
offecturum esse, offecturam esse, offecturum esse, offecturos esse, offecturas esse, offectura esse... | ir a resistir |
GERUNDIO | |
officiendi, officiendo, officiendum, officiendo... | de resistir a resistir para resistir por resistir |
SUPINO | |
offectŭm | resistir |
PARTICIPLE | significado |
Presente | que se resiste |
Masculino | |
Singolare | Plurale |
Nom.officiens Gen.officientis Dat.officienti Acc.officientem Voc.officiens Abl.officiente, officienti... | officientes officientium officientibus officientes officientes officientibus |
Feminina | |
Nom.officiens Gen.officientis Dat.officienti Acc.officientem Voc.officiens Abl.officiente, officienti... | officientes officientium officientibus officientes officientes officientibus |
Neutro | |
Nom.officiens Gen.officientis Dat.officienti Acc.officiens Voc.officiens Abl.officiente, officienti... | officientia officientium officientibus officientia officientia officientibus |
PARTICIPLE | significado |
Futuro | que ha de resistir |
Masculino | |
Singolare | Plurale |
Nom.offecturus Gen.offecturi Dat.offecturo Acc.offecturum Voc.offecture Abl.offecturo | offecturi offecturorum offecturis offecturos offecturi offecturis |
Feminina | |
Nom.offectura Gen.offecturae Dat.offecturae Acc.offecturam Voc.offectura Abl.offectura | offecturae offecturarum offecturis offecturas offecturae offecturis |
Neutro | |
Nom.offecturum Gen.offecturi Dat.offecturo Acc.offecturum Voc.offecturum Abl.offecturo | offectura offecturorum offecturis offectura offectura offecturis |
Conjugación de: officitur, officiebatur, offectum est, - , conjugación: 3 - intransitivo - Impersonale (Ita) = opporsi, attraversare, impedire, intr., (eng) = block the path, check, impede,   (esp) = resistirse, lang. Latino |
INDICATIVO | |
Presente | |
officitur | se resiste |
INDICATIVO | |
Pretérito imperfecto | |
officiebatur | se resistía |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
offectum est | se resistió |
INDICATIVO | |
Pretérito perfecto | |
offectum est | se ha resistido |
INDICATIVO | |
Pretérito plusquamperfecto | |
offectum erat | se había resistido |
INDICATIVO | |
Pretérito anterior | |
offectum est | se hubo resistido |
INDICATIVO | |
Plusquamperfecto | |
offectum erat | se había resistido |
INDICATIVO | |
Futuro imperfecto | |
officietur | se resistirá |
INDICATIVO | |
Futuro anterior | |
offectum erit | se habrá resistido |
SUBJUNTIVE | |
Presente | |
officiatur | se resista |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito imperfecto | |
officeretur | se resistiera |
SUBJUNTIVE | |
Pretérito perfecto | |
offectum sit | se haya resistido |
SUBJUNTIVE | |
Plusquamperfecto | |
offectum esset | se hubiera resistido |
POTENTIAL | |
Presente | |
officeretur | se resistiría |
POTENTIAL | |
Pasado | |
offectum esset | se habría resistido |