Buena navegación con NihilScio!  Página de Facebook
NS NihilScio
Home  Educational search engine Auxilium
Conjugación/declinación
(Es. pueris - amati sunt ...)

á       é       è       ì       í       ò

    ó       ù       ú       ü      ñ      ç
traducír al Latin (beta)
It En Es
Palabras encontradas
officere = resistir Verbo attivo INFINITIVO Presente
(Detalles abajo)
- Conjugación completa di officere officere = officere: Verbo attivo INFINITIVO Presente
significado
Presente
officĕreresistirse
Conjugación de: officio, officis, offeci, offectŭm, officĕre
conjugación: 3 - intransitivo - attiva
(Ita) = opporsi, attraversare,    impedire,    intr.,
  
(eng) = block the path,    check,   

impede,   

(esp) = resistirse,    lang. Latino
INDICATIVO
Presente
ego officio
tu officis
ille officit
nos officīmus
vos officītis
illi officiunt
Yo me resisto
Tu te resistes
El/Ella/Eso se resiste
Nosotros nos resistimos
Vosotros os resistís
Ellos/Ellas/Esos se resisten
INDICATIVO
Pretérito imperfecto
ego officiēbam
tu officiēbas
ille officiēbat
nos officiebāmus
vos officiebātis
illi officiēbant
Yo me resistía
Tu te resistías
El/Ella/Eso se resistía
Nosotros nos resistíamos
Vosotros os resistíais
Ellos/Ellas/Esos se resistían
INDICATIVO
Pretérito perfecto
ego offeci
tu offecisti
ille offecit
nos offecĭmus
vos offecistis
illi offecērunt, offecere...
Yo me resistí
Tu te resististe
El/Ella/Eso se resistió
Nosotros nos resistimos
Vosotros os resististeis
Ellos/Ellas/Esos se resistieron
INDICATIVO
Pretérito perfecto
ego offeci
tu offecisti
ille offecit
nos offecĭmus
vos offecistis
illi offecērunt, offecere...
Yo me he resistido
Tu te has resistido
El/Ella/Eso se ha resistido
Nosotros nos hemos resistido
Vosotros os habéis resistido
Ellos/Ellas/Esos se han resistido
INDICATIVO
Pretérito plusquamperfecto
ego offecĕram
tu offecĕras
ille offecĕrat
nos offecerāmus
vos offecerātis
illi offecĕrant
Yo me había resistido
Tu te habías resistido
El/Ella/Eso se había resistido
Nosotros nos habíamos resistido
Vosotros os habíais resistido
Ellos/Ellas/Esos se habían resistido
INDICATIVO
Pretérito anterior
ego offeci
tu offecisti
ille offecit
nos offecĭmus
vos offecistis
illi offecērunt, offecere...
Yo me hube resistido
Tu te hubiste resistido
El/Ella/Eso se hubo resistido
Nosotros nos hubimos resistido
Vosotros os hubisteis resistido
Ellos/Ellas/Esos se hubieron resistido
INDICATIVO
Plusquamperfecto
ego offecĕram
tu offecĕras
ille offecĕrat
nos offecerāmus
vos offecerātis
illi offecĕrant
Yo me había resistido
Tu te habías resistido
El/Ella/Eso se había resistido
Nosotros nos habíamos resistido
Vosotros os habíais resistido
Ellos/Ellas/Esos se habían resistido
INDICATIVO
Futuro imperfecto
ego officiam
tu officies
ille officiet
nos officiēmus
vos officiētis
illi officient
Yo me resistiré
Tu te resistiras
El/Ella/Eso se resistirá
Nosotros nos resistiremos
Vosotros os resistireis
Ellos/Ellas/Esos se resistirán
INDICATIVO
Futuro anterior
ego offecĕro
tu offecĕris
ille offecĕrit
nos offecerĭmus
vos offecerĭtis
illi offecĕrint
Yo me habré resistido
Tu te habrás resistido
El/Ella/Eso se habrá resistido
Nosotros nos habremos resistido
Vosotros os habréis resistido
Ellos/Ellas/Esos se habrán resistido
SUBJUNTIVE
Presente
ego officiam
tu officias
ille officiat
nos officiāmus
vos officiātis
illi officiant
Yo me resista
Tu te resistas
El/Ella/Eso se resista
Nosotros nos resistamos
Vosotros os resistáis
Ellos/Ellas/Esos se resistan
SUBJUNTIVE
Pretérito imperfecto
ego officĕrem
tu officĕres
ille officĕret
nos officerēmus
vos officerētis
illi officĕrent
Yo me resistiera
Tu te resistieras
El/Ella/Eso se resistiera
Nosotros nos resistiéramos
Vosotros os resistierais
Ellos/Ellas/Esos se resistieran
SUBJUNTIVE
Pretérito perfecto
ego offecĕrim
tu offecĕris
ille offecĕrit
nos offecerĭmus
vos offecerĭtis
illi offec;ĕrint
Yo me haya resistido
Tu te hayas resistido
El/Ella/Eso se haya resistido
Nosotros nos hayamos resistido
Vosotros os hayáis resistido
Ellos/Ellas/Esos se hayan resistido
SUBJUNTIVE
Plusquamperfecto
ego offecissem
tu offecisses
ille offecisset
nos offecissēmus
vos offecissētis
illi offecissent
Yo me hubiera resistido
Tu te hubieras resistido
El/Ella/Eso se hubiera resistido
Nosotros nos hubiéramos resistido
Vosotros os hubierais resistido
Ellos/Ellas/Esos se hubieran resistido
POTENTIAL
Presente
ego officĕrem
tu officĕres
ille officĕret
nos officerēmus
vos officerētis
illi officĕrent
Yo me resistiría
Tu te resistirías
El/Ella/Eso se resistiría
Nosotros nos resistiríamos
Vosotros os resistiríais
Ellos/Ellas/Esos se resistirían
POTENTIAL
Pasado
ego offecissem
tu offecisses
ille offecisset
nos offecissēmus
vos offecissētis
illi offecissent
Yo me habría resistido
Tu te habrías resistido
El/Ella/Eso se habría resistido
Nosotros nos habríamos resistido
Vosotros os habríais resistido
Ellos/Ellas/Esos se habrían resistido
IMPERATIVO 
Presente
office
officite
Futuro
officito
officito
officitote
officiunto
resiste
resistid

ve a resistir
vaya a resistir
id a resistir
vayan a resistir
INFINITIVO  
Presente
officĕreresistirse
INFINITIVO  
Pretérito perfecto
offecissehaberse resistido
INFINITIVO  
Futuro
offecturum esse, offecturam esse, offecturum esse, offecturos esse, offecturas esse, offectura esse...ir a resistir
GERUNDIO
officiendi, officiendo, officiendum, officiendo...de resistir
a resistir
para resistir
por resistir
SUPINO
offectŭmresistir
PARTICIPLE significado
Presenteque se resiste
Masculino 
SingolarePlurale
Nom.officiens
Gen.officientis
Dat.officienti
Acc.officientem
Voc.officiens
Abl.officiente, officienti...
officientes
officientium
officientibus
officientes
officientes
officientibus
Feminina 
Nom.officiens
Gen.officientis
Dat.officienti
Acc.officientem
Voc.officiens
Abl.officiente, officienti...
officientes
officientium
officientibus
officientes
officientes
officientibus
Neutro 
Nom.officiens
Gen.officientis
Dat.officienti
Acc.officiens
Voc.officiens
Abl.officiente, officienti...
officientia
officientium
officientibus
officientia
officientia
officientibus
PARTICIPLE significado
Futuroque ha de resistir
Masculino 
SingolarePlurale
Nom.offecturus
Gen.offecturi
Dat.offecturo
Acc.offecturum
Voc.offecture
Abl.offecturo
offecturi
offecturorum
offecturis
offecturos
offecturi
offecturis
Feminina 
Nom.offectura
Gen.offecturae
Dat.offecturae
Acc.offecturam
Voc.offectura
Abl.offectura
offecturae
offecturarum
offecturis
offecturas
offecturae
offecturis
Neutro 
Nom.offecturum
Gen.offecturi
Dat.offecturo
Acc.offecturum
Voc.offecturum
Abl.offecturo
offectura
offecturorum
offecturis
offectura
offectura
offecturis
Conjugación de: officitur, officiebatur, offectum est, - ,
conjugación: 3 - intransitivo - Impersonale
(Ita) = opporsi, attraversare,    impedire,    intr.,
  
(eng) = block the path,    check,   

impede,   

(esp) = resistirse,    lang. Latino
INDICATIVO
Presente
officitur
se resiste
INDICATIVO
Pretérito imperfecto
officiebatur
se resistía
INDICATIVO
Pretérito perfecto
offectum est
se resistió
INDICATIVO
Pretérito perfecto
offectum est
se ha resistido
INDICATIVO
Pretérito plusquamperfecto
offectum erat
se había resistido
INDICATIVO
Pretérito anterior
offectum est
se hubo resistido
INDICATIVO
Plusquamperfecto
offectum erat
se había resistido
INDICATIVO
Futuro imperfecto
officietur
se resistirá
INDICATIVO
Futuro anterior
offectum erit
se habrá resistido
SUBJUNTIVE
Presente
officiatur
se resista
SUBJUNTIVE
Pretérito imperfecto
officeretur
se resistiera
SUBJUNTIVE
Pretérito perfecto
offectum sit
se haya resistido
SUBJUNTIVE
Plusquamperfecto
offectum esset
se hubiera resistido
POTENTIAL
Presente
officeretur
se resistiría
POTENTIAL
Pasado
offectum esset
se habría resistido
Continúe buscando en la web con NihilScio NS-NihilScio©2009-2021